بررسی ارتباط میزان حساسیت به صدا در شاغلین محیط های درمانی و سطح کنترل خشم در آنان جهت تدوین مدل پیشگو
پذیرفته شده برای پوستر
کد مقاله : 1024-ISAV (R1)
نویسندگان
1مهندسی بهداشت حرفه ای،دانشکده بهداشت،دانشگاه علوم پزشکی بیرجند،بیرجند،ایران
2عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
3گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی/دانشکده بهداشت/دانشگاه علوم پزشکی بیرجند/بیرجند/ایران
چکیده
افراد در محیط های شغلی با عوامل زیان آور متعددی مواجهه دارند. پرسنل محیط های درمانی بر اساس ماهیت و نوع خدمات، در معرض عوامل فیزیکی آزاردهنده من جمله مواجهات صوتی قرار دارند. هدف از این پژوهش تعیین ارتباط میزان حساسیت به صدا در شاغلین محیط های درمانی و کنترل خشم آنان جهت تدوین مدل پیشگو بوده است. در این مطالعه مقطعی که بر روی 104 نفر از پرسنل با انتخاب تصادفی انجام شد، جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک، حساسیت به صدای واینشتاین و کنترل خشم انجام و آزار ناشی از صدا در شاغلین نیز با استفاده از استاندارد ISO15666 مورد سنجش واقع شد. بر اساس نتایج بدست آمده، میزان حساسیت به صدا در افراد مورد بررسی همبستگی بالایی با شدت ناراحتی آنان از صدای محیط کارشان داشته است. هیج ارتباط معناداری میان حساسیت به صدا با سطح کنترل خشم در شاغلین دیده نشد لذا، می توان گفت حساسیت افراد از طریق آزار و ناراحتی آنان به صدا و به صورت غیرمستقیم نقش تعیین کننده در کنترل خشم افراد داشته است. از طرفی، بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون تعداد افراد خانواده به عنوان تنها متغیر در تدوین مدل پیشگو برای سطح کنترل خشم شناسایی گردید. اما پژوهش های بیشتر در این باره با توجه به محدودیتی که در جمع آوری نمونه های مورد بررسی در شرایط همه گیری ویروس کرونا وجود داشته، پیشنهاد گردیده و مطالعات بعدی توسط محققین این مطالعه جهت شناسایی بهینه متغیرهای اثرگذار و تعیین روابط مستقیم و غیرمستقیم به انجام خواهد رسید.
کلیدواژه ها
موضوعات